Step

Op deze pagina staan bespiegelingen, commentaren en columns van Stephan Kraan. De stukjes kunnen overal over gaan en zijn geordend op datum: het nieuwste staat bovenaan. U kunt reageren op deze schrijfsels via het gastenboek. Vermeld wel even het onderwerp.

Alle stukjes van oktober: Nieuwe verhaaltjes • Dutch Classic Boat Show • Stukkies op de beurs • Spiegel • Prestatielezen

31 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Nieuwe verhaaltjes De dagen lengen en de bomen verkleuren. De wintertijd doet zijn intrede. Wat gaan de seizoenen toch snel, al zou je dat gezien het zomerse weer niet zeggen. Wekenlang al is het prachtig, veel mooier dan tijdens de verregende bouwvak. Ik heb er slechts sporadisch van kunnen genieten. Oktober was werken geblazen. Eerst voor de Beurs Klassieke Schepen en daarna voor het Shantyfestival Workum. Vandaar dat u als lezer van dit weblog er deze maand wat bekaaid van af komt. Mijn schrijfoefeningen zijn echter doorgegaan. De websites van beide evenementen staan vol met teksten van mijn hand. Sommige stukkies vonden zelfs hun weg naar kranten en tijdschriften. Even mocht ik mij een echte journalist voelen. Het Internationaal Shantyfestival Workum is alweer een week geschiedenis. Een ondermijnend virus velde mij vervolgens bijna. Maar met watten in mijn hoofd en gerochel in mijn longen, stap ik -goed gemutst- het donkere en koude seizoen binnen. De agenda is leeg. Blanco pagina's wachten op nieuwe vrije verhalen. Bijvoorbeeld het verhaal van Rosa Parks. Want hoeveel Nederlanders weten wie deze vrouw is? Waarom ze gisteren en vandaag als eerste vrouw, zwart nog wel, een eredienst krijgt in de Capitol Rotunda in Washington D.C. Een eer die normaal alleen overleden succesvolle presidenten en sommige, hele moedige maar dode, soldaten ten deel valt. De zwangere Rosa Parks zat in 1955 in de bus. Ze weigerde op te staan voor een blanke man en kreeg een boete van 10 dollar. De rassenwetten van Amerika waren streng en onbarmhartig. Rosa weigerde te betalen, werd gearresteerd en opgesloten. Deze simpele daad van ongehoorzaamheid was de aanzet tot een massabeweging rond Martin Luther King, Malcolm X en anderen, en uiteindelijk tot de afschaffing van de discriminerende wetgeving. Rosa Parks veranderde de wereld voor miljoenen zwarte Amerikanen. Het verhaal is beschreven in boeken, in liedteksten en er is zelfs een film over gemaakt. Vorige week maandag overleed ze op 92 jarige leeftijd. Het congres besloot dat Rosa Parks thuis hoort in het rijtje van grootste Amerikanen aller tijden. En zo ligt ze opgebaard in de Capitol Rotunda: het Amerikaanse equivalent van een staatsbegrafenis. Zou Rosa blij zijn met dit plaatsje tussen de 30 oorlogshelden en staatsmannen die voor haar in de Capitol Rotunda lagen? Zij geldt als de moeder van de burgerrechten, waar die anderen het over het algemeen niet zo nauw namen met mensenrechten. reageer

19 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. De dagen van de maand gaan voorbij. Veel stukkies heeft oktober nog niet gezien. Tenminste niet op deze plek. Weblog is momenteel erg druk met de PR en andere klussen voor het Internationaal Shantyfestival Workum. Dat is komend weekend, maar voor mij duurt het -vanaf vandaag- een volle week. U moet uw vertrouwde schrijfsels dus nog even ontberen. Tenzij u afstemt op www.shantyfestivalworkum.nl reageer

14 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Niet vergeten Natuurlijk. U zit niet op agendaberichten te wachten. Toch wil ik u nogmaals attenderen op een heerlijk herfstfestival in Friesland. Volgend weekend op 22 en 23 oktober is in Workum het Internationaal Shantyfestival Workum. Klik op die rode lettertjes en u vindt de website. Daar kunt u het laatste nieuws lezen en kaarten reserveren. reageer

13 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Great variety at magnificent Dutch Classic Boat Show When the sun gets warmer and the fog is gone, the shapes of a big variety of vessels show why this event is so very popular. The maritime heritage of the Netherlands is rich and full of glory. Whether we look at the round shaped wooden fishing boats, the slender sailing clippers or the proud yachts –big and small-, we witness a long history of sailing, working on and fighting against the water. Then again; looking at the exhibitors and visitors, we see many brown-tinted skins and big hard-skinned hands. This is the show to be at for sailors, boat owners and craftsmen. Besides the boats and ships in the harbour, the show featured an enormous covered market with an overwhelming amount of experts, craftsmen and charterers; a lot of information on keeping, restoring, building and buying boats; many rare and specific tools, boat parts, designs and accessories. Here boat builders exhibit their small hand-made ships, companies display engines, masts or even cushions and blankets. Where ever you look, people are searching for something special, talking about the latest developments or discussing boat problems while drinking their coffee. Lees verder door hier te klikken. reageer

10 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Stukkies op de beurs Weblog heeft vier dagen hard gewerkt voor een andere website. Op de Beurs Klassieke Schepen in Medemblik speelde hij van 's ochtends tot 's avonds een overijverige internet-journalist. Bijna elk uur maakte hij een interview, impressie of een portret in de stijl van zijn weblogstukkies. Ook schoot hij er de foto's bij. Om kwart voor drie gistermiddag stonden er vijfentwintig stukkies op de website. In totaal fotoshopte Weblog 42 kiekjes om de verhaaltjes op te vrolijken en om een online fotoalbum mee te vullen. Dan was er de techniek van webdesign. Alle hyperlinks op de pagina moeten goed werken en de tabellen er strak uitzien. Voor eten en en een kop koffie op het terras gunde Weblog zich nauwelijks tijd. In het hectische kantoor van de organisatie, zat hij driftig te tikken op zijn laptop. Ieder half uur sprong hij op; portofoon om de nek, fototoestel en notitieboekje in de tas. Op weg naar weer een apart bootje, een maf scheepsverhaal of een exentrieke expert. Even later zat ie weer druk te tikken en hup, daar stond weer een nieuw epistel op het wereldwijde web. 's Avonds ging Weblog laat ter kooi in de enige nog zeilende originele tweemastschoener van Nederland; de bijna honderd jaar oude 'Zuiderzee'. Van slapen kwam weinig. De stukkies golfden door het hoofd en gingen maar niet voor anker. De vloedlijn van adrenaline stond Weblog tot aan de lippen. Om 8 uur 's ochtends eerst bijtanken met gebakken eieren met veel koffie. Dan meteen een rondje over de verlaten steigers; een spiedende blik over het heiïge IJsselmeer en een praatje met een slaperige Fransoos. De eerste impressie van de dag kon geschreven. Mettertijd vloeiden de woorden makkelijker uit zijn vingers, verzamelde hij steeds efficiënter zijn informatie en ging de bloeddruk omlaag. Tussen de klassieke schepen voelde Weblog zich als een vis in het water. En nu? De nacht van zijn eerste nachtdienst is bijna ten einde. Als duffe verpleegkundige vraagt Weblog zich af, of de laatste dagen enkel maar een droom waren. Maar het bewijs van zijn noeste arbeid drijft op de oceaan van het Wereld Wijde Web. reageer

5 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Spiegel Soms valt je oog op iets onverwachts en valt je mond open van verbazing. Zo liep ik in Groningen tegen een levensgrote poster aan. "New York of Appelscha. Moeilijk hè, kiezen?" Deze boodschap spookt al vier jaar met grote regelmaat door mijn hoofd. Ik woonde toen in rustiek Appelscha. Het wilde wereldse New York verstoorde mijn dorpse evenwicht en ik ontving het met open armen. Maar ik bleef eten van twee walletjes, want kiezen is er niet bij. Nou ja; niet kiezen is ook een keuze. Soms wordt me dat nog even nadrukkelijk ingewreven. reageer

4 oktober 2005 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Prestatielezen Vandaag hoorde ik het nog op de radio. Ouders moeten hun jonge kinderen veel voorlezen. Dat schept de beste voorwaarden om ook de nieuwe generatie aan het boek te krijgen. Want kinderen lezen steeds minder. Jongens nog minder dan meisjes. Ik ben zo'n jongen, al verkeer ik op het moment van schrijven in een zeer tevreden stemming. Ik heb net 'In Europa' van Geert Mak uit: 1116 pagina's. Dat voelt als een overwinning. Niet omdat Geert Mak zo ontoegankelijk schrijft, integendeel. Geert Mak levert de Europese geschiedenis van de twintigste eeuw uiterst leesbaar af. Nee, het is voor mij een overwinning omdat elk goed boek waarvan ik alle pagina's heb doorgeworsteld voor mij een overwinning is. Ik ben namelijk zo'n jongen die niet bijster goed leest. Slechts langzaam komen de woorden en zinnen tot mij. Niet zelden moet ik hele stukken overlezen omdat de concentratie me in de steek laat. In drukke tijden is lezen er niet bij omdat de energie die het lezen mij kost, op gaat aan andere zaken. Bij het voorlezen val ik meteen door de mand als iemand simultaan meeleest. Als mijn ogen het even niet kunnen volgen, spreekt mijn mond andere woorden dan op papier staan. Die leesblindheid komt dus zeer waarschijnlijk omdat ik een jongen ben. En voorlezen deden mijn ouders ook niet. En dat terwijl ik vernoemd ben naar één van de hoofdpersonen uit 'Anna Karenina' van Tolstoj. Mijn moeder was namelijk een meisje dat van lezen hield. Ze kon zich echter zó intens verliezen in een boek, dat ze vergat haar eigen kroost te voeden en te verschonen. De blèrende kinderen en de penetrante geur van bolle babybroekjes, noopten mijn moeder radicaal te stoppen met lezen en alle boeken het huis uit te bonjouren. Het mag een wonder heten dat ik Geert Mak's meesterwerk heb voltooid en ook nog zonder morren. Het is een boek dat iedereen zou moeten lezen, al wordt je er niet vrolijk van. Maar het is wel een boek dat je doet beseffen dat boeken lezen moet. Er is geen radio- of tv-programma dat daar tegenop kan. Geen computerprogramma maakt de materie zo begrijpelijk en inzichtelijk. En zo is het met veel boeken. Voor mij is het alleen maar jammer dat ik altijd achter de feiten aan hobbel. Als ik me voorneem klassiekers te lezen, mis ik alle actuele hoogstandjes. Als ik romans lees, mis ik de non-fictie die een mens zoveel wijzer maakt. Ik lees langzaam, maar ik lees tenminste. Gelukkig heb ik geen kinderen; anders kwam ik nooit aan lezen toe. Alleen aan voorlezen. reageer

Ga terug naar boven en lees meer stukjes in het archief. Reageren kan in het gastenboek.