Step

Weblog

Curriculum Vitae
Biografie
Producten
_________
Alle artikelen naar

_________
Gastenboek
Links
Contact

Fotogalerij

 

Op deze pagina staan bespiegelingen, commentaren en columns van Stephan Kraan. De stukjes kunnen overal over gaan en zijn geordend op datum: het nieuwste staat bovenaan. U kunt reageren op deze schrijfsels via het gastenboek. Vermeld wel even het onderwerp.

Alle stukjes van november08 •Youssou N'dour •20 x per week bioscoop •De emigrant oktober08•Sesamstraat •Beurs Klassieke Schepen 08 september08 •Huis van Aristoteles •Jan Pronk juli08 •Liereliet Workum 2008 juni08 •Spin-Off •Radio maken •Kees Fens (1929-2008) november •Do-re-id-fa •Leeftijd •Nieuwe eieren april •Update

23 november 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Youssou N'Dour Elisabeth Chai Vasarhelyi; nooit had ik die naam gehoord. Maar goed. Ik ben ook geen echte kenner. Maar zelfs binnen kringen van filmkenners is zij geen bekende. Tot zij dit jaar de film over de Senegalese zanger Youssou N'Dour afleverde. Vandaag zag ik de Europese première en de welbespraakte Elisabeth was zelf in de grote zaal van Tushinski om de staande ovatie na de film in onvangst te nemen. De zeer degelijke en prachtige muziekfilm lijkt aanvankelijk een overzicht van de carrière van Youssou N'Dour. Daarin valt vooral op dat hij zich vanaf het begin als een grote idealist en voorvechter van rechtvaardigheid, mensenrechten en emancipatie ontpopt. De kenners weten dit ongetwijfeld, maar zelfs Elisabeth bekende dat ze bij het maken van de film pas echt de teksten tot zich door liet dringen. We zien daarvan opzwepende maar ook ontroerende voorbeelden uit verschillende live concerten, waarbij de ondertiteling - en dus het begrip van wat hij zingt - met de waanzinnige passie en energie samenkomt. Regelmatig applaudisseert het publiek tijdens de film voor zo'n nummer. De film is echter geen retrospectief op zijn carrière. Nadat we vrij snel van 1976 naar 1998 gesprongen zijn, ontspint zich het verhaal van het album Egypte. Daarin bezingt hij de Senegalese vredelievende versie van het moslimgeloof. Zijn overwegingen, de muziek en de ophef erover komen uitgebreid aan bod. Tot hij met een Grammy in de hand zegevierend dor de straten van Dakar trekt. I Bring What I Want is een swingende muziekfilm met een boodschap van vrede en geluk, met ontroerende beelden van N'dour met zijn grootmoeder en kinderen. Geen wonder dus dat Elisabeth Chai Vasarhelyi een staande ovatie kreeg, terwijl achter haar, onder het bioscoopscherm de zwarte lakens van de instrumenten werden getrokken. In de film zagen we hoe Youssou N'Dour grote successen vierde voor uitzinnige menigten in talloze overvolle stadiums in alle uithoeken van de wereld. Nu kwam hij persoonlijk voor ons spelen, in Tushinski. Zo voelde het. Geen grote laser en lichtshow, geen groot orkest of megabeeldschermen. Gewoon in het witte licht onder het bioscoopscherm. De band van Youssou N'Dour zelf, inclusief zijn fantastische percussionist. N'Dour speelde voor een enthousiast en geëmotioneerd publiek als een rechttoe rechtaan Afrikaanse rockband; eerlijk muziek uit eerlijke instrumenten die een eerlijke stem tot grote hoogte opzweepten. Het dak van Tushinski ging er af, wat een feest. Eigenaardig is het wel dat deze artiest zich nooit dwingender aan mij heeft opgedrongen, de afgelopen dertig jaar. Daar is tijdens mijn levenswandelweg volop gelegenheid voor geweest. Vandaag geeft in ieder geval aanleiding daar met terugwerkende kracht iets aan te doen. reageer

23 november 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. 20 x per week bioscoop Het is zelden dat ik in een bioscoop kom. Het beeldverhaal boeit mij over het algemeen minder dan een radioverhaal, denk ik. Nou ja, ik heb vaak ook niet het geduld, en meen te weten dat er weinig films gemaakt in Holywood of Aalsmeer gemaakt worden, die de moeite waard zijn. Maar als je nooit gaat, weet je ook niet echt waarover je het hebt, want in een recensie lees je immers ook maar een mening. Dat is ook weer waar. Maar feit is dat ik weinig in een bioscoop kom. Vorig jaar doorbrak ik die gewoonte door helemaal op te gaan in het IDFA. Het stukje dat ik er toen over schreef begon, in ander woorden, op dezelfde wijze als dit schrijfsel. Niets geleerd zo lijkt het wel; ondanks mijn enthousiasme voor het festival. Dat is niet echt zo. Ik ben negen van de tien idfa-dagen in Amsterdam en heb besloten er ook nu volop van te genieten. Deze keer was ik op tijd voor de perskaart, op tijd met het bestellen van mijn tickets, op tijd met het uitnodigen van regisseurs voor een indringend gesprek aan mijn radiotafel bij Amsterdam FM. In vier dagen zag ik zes films. Geen van de films die ik uitkoos, staat nu in de top tien van het publiek. Blijkbaar is mijn gebrek aan kennis van gevestigde namen of zo, daar debit aan. Hoewel, ik zag de fantastische Vaclav Havel en de naspeuring van Peter Geenaway naar de Nachtwacht. Die laatste film werd met alle benodigde poeha gebracht door de prijswinnende Ally Derks, de festivaldirectrice herself, inclusief champagne voor het hele Tushinski. Het verbaast me echter niet dat deze film niet in de top staat. Ik zak ook veel Nederlandse films. Oeke Hoogendijk maakte Het Nieuwe Rijksmuseum. Een prachtig dokument over de moeilijkheden waar het kolossale project mee kampt en de gevolgen voor de mensen die eraan werken. Een interview met haar kunt u terugluisteren op Amsterdam FM (21/11 om 16.00 uur). Andere Nederlandse films als Carmen meets Borat en The Farmer who Wanted to Emigrate waren ook prachtig. Zij kunnen nog in de top tien komen, want ik zag de speciale Industry Screenings voor de pers. Van collegajournalisten hoor ik in de idfa wandelgangen echter regelmatig laatdunkende geluiden over Nederlandse documentairemakers. Misschien is het daarom te betwijfelen of deze prachtige films die top tien halen. Hoe't ook zij, ik ga me nog een ele week verdiepen in de documentaires. Nog veertien films te gaan, te beginnen met Youssou N'dour, inclusief concert. Dat is de klapper van het festival. Aangezien de muziekfilms tot nu toe goed scoren, ga ik nu ongetwijfeld de eerste top tien film zien. reageer

19 november 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. De emigrant Bij herhaling vroeg een emigrant mij om voor hem een kleine website te bouwen. Een simpele site met een blogje erin. Hij ging vanuit Amsterdam naar het land van zijn vrouw, Finland, en wilde het thuisfront niet helemaal onwetend laten. Ook hoopt hij vanuit die witte vlaktes in het Noorden, tussen het huisvaderen voor twee zoons door, af en toe een schrijfsel te produceren. Precies zoals hij een paar jaar geleden een Castricums blad van columns en interviews over lokale wetenswaardigheden voorzag. Finland spreekt tot de verbeelding. In ieder geval van mij. Ik ben er slechts één keer op doorreis geweest, waarbij de muziekgroep waar ik deel vanuit maakte, met een helicopter vanuit de haven van Helsinki naar Talinn werd gevlogen. Ook verdiepte ik me tijdens de opleiding journalistiek in de geschiedenis van Karelië en werd Akseli Gallen Kallela één van mijn favoriete kunstenaars. Aanleiding was mijn enthousiasme voor de folkrockgroep Värttinä. Kortom ik heb wel wat met Finland. En na mijn mislukte poging om zelf te emigreren, vind ik het bovendien erg moedig om zo'n rigoureuze verandering van leven te ondernemen. Ik moest het ondanks mijn drukke bestaan dus maar doen, die website. De emigrant is immers een goede kennis. En het is gelukt hoor. Kijk maar hier en zie hoe ik op basis van de wensen van deze bescheiden emigrant een kleine site maakte. Uiteindelijk was het nog veel meer werk als ik dacht dat het zou zijn. Mijn vorige site dateerde alweer van jaren geleden. En als je al die html-codes niet regelmatig bekijkt, doordat je je eigen blog ten onder ziet gaan in de drukte van alledag, is het een hele klus. Mijn persoonlijke doelstelling om die oude kennis van Dreamweaver weer op te halen, is in ieder geval wel geslaagd. En de emigrant is tevreden al woont hij niet in de vlaktes maar in een grote stad. Wit is het er nu al wel. reageer

28 oktober 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Sesamstraat Gisterochtend verstuurde de uitgever, die de Beurs Klassieke Schepen ondersteunt, een persbericht van mijn hand de wereld in. Natuurlijk plaatsen de maritieme sites van Nederland een dergelijk bericht meteen. De Beurs is inmiddels zelf een klassieker met een respectabele reputatie. Het is altijd interessant om even te googlen om te kijken waar het bericht geplaatst wordt. Soms brengt een woordgrapje in de aanhef zo'n bericht op onverwachte plaatsen. Zo stond de kop ineens bovenaan de website van www.sesamstraat.startpagina.nl onder het kopje 'nieuws' vlak boven "Duitse politie flitst Muppet". Koers van de Beurs Klassieke Schepen omhoog Varend Erfgoed heeft menig recessie doorstaan Terwijl het nationale en internationale nieuws gedomineerd wordt door financiële flaters en aderlatingen op de beurs, legt Thedo Fruithof in zijn kleine huisje te Andijk driftig de laatste hand aan die andere beurs: die van de Klassieke Schepen. Overigens houd ik ook dit jaar weer een online nieuwskrant over de Beurs Klassieke Schepen 2008 bij. Hierin portretteer ik in korte verhalen die ik illustreer met foto's bijzondere mensen of organisaties die op de beurs te vinden zijn. Dit is allemaal te bekijken op www.klassieke-schepen.nl. reageer

27 oktober 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Koers van de Beurs Klassieke Schepen omhoog Varend Erfgoed heeft menig recessie doorstaan Terwijl het nationale en internationale nieuws gedomineerd wordt door financiële flaters en aderlatingen op de beurs, legt Thedo Fruithof in zijn kleine huisje te Andijk driftig de laatste hand aan die andere beurs: die van de Klassieke Schepen. Eind deze week wordt in Enkhuizen begonnen met de bouw van de enorme beurshal op de Gependam. Ruim 130 standhouders en 65 schepen tonen zich daar van 7 tot en met 9 november van hun beste kant. “Het is weer een andere beurs dan alle andere voorgaande,” aldus de trotse beursmeester Fruithof, “met schepen als de stoomsleepboot Rosalie uit 1873 en het gerestaureerde Rijnschip Helena uit 1875 tot primeurs van nieuwgebouwde polyester replica’s van geklonken varend erfgoed.” Nieuwe website Wie de prachtige nieuwe website www.klassieke-schepen.nl regelmatig bekijkt, weet het allang: de Beurs Klassieke Schepen heeft over anderhalve week weer heel wat moois te bieden. Je kunt op deze site snel en gemakkelijk bekijken welke bedrijven, organisaties, stichtingen en verenigingen naar de beurs komen. Er staan foto’s van de meeste schepen die in Enkhuizen zullen aanmeren, inclusief alle details. Je kunt er een catalogus vinden van de totale branche, maar ook waar je kunt slapen en eten of wat het weer gaat doen. Naast alles wat er te zien en te koop is, heeft de beurs een programma met films, lezingen en een kinderprogramma. Kortom raadpleeg vooral de website als het gaat om de meest volledige en actuele stand van zaken betreffende de Beurs Klassieke Schepen en het Varend Erfgoed. In deze nieuwsbrief zullen we er enkele bijzonderheden uitlichten. Symposium Tijdens de Beurs Klassieke Schepen organiseert de Federatie Oude Nederlandse Vaartuigen (FONV) een symposium over de nieuwe binnenvaartwet en het nieuwe binnenvaartbesluit. Op vrijdag is een besloten deel, maar op zaterdag aan boord van het ms Terra Nova is het symposium voor schippers, eigenaren en leden van de behoudsorganisaties binnen FONV en daarbuiten. Het gaat over de grote gevolgen die de Binnenvaartwet, inclusief het Binnenvaartbesluit en de nieuwe Europese richtlijn voor de Binnenvaart, heeft voor het varend cultureel erfgoed in Nederland. Het doel is een overzicht te geven van de actuele stand van zaken in de wet- en regelgeving rond historische schepen zoals het certificaat van onderzoek, het (beperkt groot) vaarbewijs en andere wijzigingen rond het groot motorschip. New York 400 jaar In 1609 vertrok Henry Hudson met het zeilschip de Halve Maen uit Amsterdam om in opdracht van de VOC een nieuwe route naar China te vinden. In plaats daarvan ontdekte hij de beste natuurlijke haven ter wereld en het eiland Manhattan. Niet lang daarna werd Nieuw Amsterdam gesticht, dat als New York zou uitgroeien tot de ongekroonde hoofdstad van de wereld. Daarbij werden de kernwaarden vrijheid, handelsgeest en diversiteit vanuit Holland in de Amerikaanse cultuur geïntroduceerd. De Stichting Henry Hudson 400 wil de verjaardag van vier eeuwen vieren met een enorm spektakel zowel in Amsterdam als in New York. In september 2009 is er een vlootschouw van Nederlandse platbodems op de Hudson rivier. De grote schepen gaan via een race van Amsterdam naar New York, de andere, waaronder botters, tjalken en skûtsjes, gaan mee in een groot vrachtschip. Naar verwachting zal een vloot van 35 platbodems in New York te bewonderen zijn. Tijdens de Beurs Klassiek Schepen organiseert de stichting een informatiebijeenkomst. www.henryhudson400.com Varen is mijn lot De BBZ houdt zaterdag 8 november een Startersdag voor mensen die met of op charterschepen aan de slag willen of in de jachtbouw willen werken. Er zijn informatiestands en een aantal lezingen. Deze gaan over de juridische en fiscale aspecten bij aankoop van een charterschip; de technische regels van de Binnenschepenwet en de nieuwe Europese richtlijn voor binnenschepen; de sociaaleconomische aspecten van de exploitatie van een charterschip; de administratieve en fiscale kant van een charteronderneming en het opstellen van contracten. Er is ruime gelegenheid voor het stellen van vragen. Geïnteresseerden kunnen zich aanmelden bij het BBZ-secretariaat via 0228-321 190 of info@bbz-charter.nl. Bij een aantal stands op de beurs kunnen werkzoekenden vacatures in de sector bekijken. Wie eerst de proef op de som wil nemen, kan op weg naar de beurs aanmonsteren op de stevenaak Helena die vanaf Rotterdam naar Enkhuizen vaart en weer terug. (www.rivierzeilen.nl) Een Hengst van honderd Mosselhengst Jan Korneel is door vrijwilligers van de stichting Tolerant in het Belgische Rupelmonde weer helemaal in oude staat gebracht. De auth entieke eiken vissersboot uit 1908 is één van de acht overgebleven hengsten, waarvan er honderd jaar geleden nog wel duizend de Schelde op en neer voeren. Twee jaar duurde de restauratie onder leiding van vakman Cees Droste. Op 14 september werd de hengst opnieuw te water gelaten en volgende week is het honderdjarige schip te bewonderen op de Beurs Klassieke Schepen. Ten slotte “Enkhuizen is voor de derde keer een geweldige plaats om alle scheepstypes van bijna alle lengtes op een compacte en overzichtelijke manier te kunnen laten zien. We hebben alles weer geconcentreerd in één hal die groter is dan die van vorig jaar” , vertelt beursmeester Fruithof. “Enkhuizens historische grond waar eeuwen geleden de VOC schepen voeren en aanmeerden geeft de beurs extra cachet. Voor de bezoekers is het fantastisch dat ze meteen uit de trein het beursterrein op kunnen lopen; terwijl de bezoekers die per auto komen, een prachtige boottocht langs alle afgemeerde schepen maken.” reageer

17 september 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Huis van Aristoteles De Griekse Aristoteles is de naamgever van het nieuwe kindermuseum in Amsterdam. Koningin Beatrix opent de dag na Prinsjesdag dit beetje trieste vrolijke museum dat kinderen opnieuw wil leren spelen. Die jeugd van tegenwoordig besteden tegenwoordig zoveel tijd in hun uppie achter de tv, de computer of de gameboy, dat ze niet meer samen leren spelen. De straat is bovendien gevaarlijk, dus is op het terrein van de Westergasfabriek een heuse Petteflet gebouwd. Volgens Aristoteles zijn onze zintuigen van groot belang bij het leren. En zo is Amsterdam weer een museum rijker. Meer foto's van de queen in de fotogalerij. Reportage terugluisteren via de ondemandfunctie op StadsFM van www.salto.nl. Zoeken op 17 september 14.00 uur. reageer

15 september 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Jan Pronk Bijna drie kwartier in gesprek met Jan Pronk, voorzitter van het IKV, over de Nacht van de Vrede en Vredesweek. Terugluisteren via de ondemandfunctie op StadsFM van www.salto.nl. Zoeken op 20 september 13.00 uur. reageer

2 juli 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Veelzijdige maritieme muziek op Liereliet Workum 2008 Artiesten uit USA, Frankrijk, Engeland, Nederland en Schotland Liereliet Workum, het Internationaal Festival van Maritieme Muziek haalt van 17 tot 20 oktober een keur aan binnen- en buitenlandse artiesten naar Workum. De groep Bounding Main uit Chicago (USA) en het duo Miguel Biard & Patrick Denain uit Normandië (Frankrijk) vormen samen met Johnny Collins & Jim Mageean uit Engeland het prachtige affiche. Maar ook de Nederlandse groepen Nanne & Ankie en ’t Scheepsfolk, het Schotse duo Gaye & Trish en het Engelse Trim Rig And A Doxy zijn van de partij. Het festival is al 21 jaar de muzikale opwarmer voor de start van de Strontrace met diverse concerten, een singaround, open podium, klompzeilwedstrijd en een muziektheatervoorstelling. 35 jaar Strontrace, Beurtveer en Visserijdagen Dit jaar viert Liereliet Workum het jubileum van de jarige Strontrace uitbundig mee. In de oude havenkom is op zondag 19 oktober een waanzinnig theatraal concert. Op het water, in het decor van traditionele zeilende vissersschepen, skûtsjes tjalken en klippers zullen Nanne & Ankie samen met onder meer alle buitenlandse artiesten een speciale maritieme jubileumshow brengen onder de naam ‘Dialogen over het Water’. Het is niet de eerste keer dat het duo samen met muzikale vrienden een theatershow doen. Eerdere succesvoorstellingen waren bijvoorbeeld 'Dijk vol Muziek', 'Henry Hudson & de Halve Maen', Het Zilver van de Zee', 'De Reis naar de Wilde Kust' en 'De lotgevallen van Sjouke Gabbes'. Spektakel uit Chicago De meest aansprekende artiesten van het festival komen uit Amerika. Bounding Main bestaat dit jaar 5 jaar en vieren deze verjaardag met een prachtige trip naar het Liereliet festival in Workum. De mooie mix van vrouwen en mannenstemmen zorgt voor verrassende harmonieën en indrukwekkende meerstemmigheid. Bounding Main heeft zich gespecialiseerd in shanties, ballades, piratenliederen en ander diepzee en historisch repertoire. Daarnaast zoekt de groep, gestoken in historische kostuums, met aanstekelijke humor de lach van het publiek. Hierdoor verwierf Bounding Main binnen korte tijd grote roem en dat betekende talloze optredens in Amerika en Europa. Het repertoire van het sextet is vastgelegd op drie cd’s. Unieke liederen van de Normandische kust Van heel andere orde is het duo Miguel Biard & Patrick Denain. Zij komen uit de oude Normandische vissersplaats Fecamp. In Workum zingt het duo traditionele a capella liederen uit het Pays de Caux. De streek tussen Dieppe en Le Havre. Miguel en Patrick maken echter ook muzikale uitstapjes naar de rest van Normandië en Bretagne. Hun liederen gaan over de walvisvaart vanuit Le Havre en Nantes, over de Franse vissers die bij Newfoundland hun netten uitwierpen en over het zeemansleven in Fecamp. Miguel Biard & Patrick Denain spelen samen met Bounding Main en de fameuze Johnny Collins & Jim Mageean tijdens het grote openingsconcert op zaterdagavond. Volhouders Johnny Collins en Jim Mageean zijn al vanaf het begin de vaste waarden van het festival. De twee Engelse barden zingen al voor de 28 ste keer bij de start van de Strontrace. Zij leerden het Friese publiek shanties zingen en brachten het verschijnsel 'singaround' naar Nederland. De kleinste vorm van 'singaround' is die van het concert, waarbij Johnny & Jim afwisselend een lied inzetten en het publiek invalt bij de refreinen. Meestal zijn het werkliederen van de tradionele zeilende vrachtvaart, maar het kunnen ook andere liederen zijn met als thema water of juist watervrees. In de Liereliet singaround kan iedereen zelf het beproefde recept uitvoeren. Gezelligheid troef Het Liereliet Workum festival kenmerkt zich door kwaliteit, kleinschaligheid en muzikaliteit. De participatie van het publiek is daarbij erg belangrijk. Tijdens alle concerten zingt het publiek de historische refreinliederen luidkeels mee. Dat is in de loop der jaren zo aanstekelijk gebleken, dat in kroegen, schepen en op de kade spontane concerten van bezoekers plaatsvinden. Evenementen als de Liereliet singaround en het Open Podium stimuleren deze samenzang. Het weekend trekt daarom naast publiek ook veel muzikanten, die vaak uit heel Europa komen. Het Schotse damesduo Gaye & Trish en het Engelse Trim Rig And A Doxy zijn daar voorbeelden van. Zij kregen dit jaar samen met de Nederlandse groep ’t Scheepsfolk ook een plaats op het festivalprogramma. Ketelbinken met Klompzeilen Voor de derde keer is op de openingsdag van het festival een klompzeilwedstrijd en een kinderconcert georganiseerd. Vorig jaar bleek maar weer eens hoe snel een traditie geboren is. Tientallen klompen met gekleurde zeilen streden in de Diepe Dolte om De Loden Kiel 2008. Een door de klompzeilschipper geschreven unieke liedtekst dient als muzikale vracht. Deze vracht vormt de verbinding tussen de wedstrijd en het erop volgende kinderconcert. Hier wordt het winnende lied gezongen tijdens een concert door Bounding Main, Nanne & Ankie en de ketelbinkenploeg ‘Maatje Groot’. Liereliet wereldwijd Het Liereliet Workum Festival van Maritieme Muziek is het hele jaar door te bezoeken op www.liereliet.nl. Hier staat het festivalprogramma, bijzonderheden over de artiesten, de geschiedenis van de zeemuziek en veel praktische informatie. reageer

18 juni 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Spin-Off Twee maanden geleden kreeg ik een telefoontje van de provincie Drenthe. Of ik een eenmalig tijdschrift wilde maken. Ongeveer veertig pagina's, full colour en in twee talen. En, oh ja, of het binnen vijf weken klaar kon zijn. Iets meer dan driehonderd uur werken verder, ligt er een inderdaad een tijdschrift van vier en veertig pagina's. Spin-Off is de titel en het gaat over zes Europese waterprojecten in de Noordzeeregio, waarover de provincie Groningen, Drenthe of Friesland de leiding hadden. In totaal bestrijkt het tijdschrift zestig regio's in acht landen. Ik schreef zeventien artikelen, waarvan twaalf interviews. Ook het overgrote deel van de foto's is van mijn hand. De waterprojecten luisteren naar namen als NoLimp, TEN, MoPark en PURE. Ze gaan over het behalen van de eisen van de Europese Kaderrichtlijn Water, groene en ecologisch aantrekkelijke maatregelen tegen overstromingen, duurzame recreatie in de Nationale Parken, waterverbindings-zones tussen Natura2000 gebieden en schoon recreatiewater in steden. De stevige ecologische en natuurhistorische component van de projecten en het enthousiasme van de projectleiders, waren voor mij erg inspirerend. Na de interviews bezocht ik de steden Groningen en Leeuwarden, en de natuurgebieden de Leijen, de Oude Venen, de Weeribben en het Bargerveen. Het geeft echt een kick als het lukt om in korte tijd thuis te raken in ingewikkelde wereld van watersystemen en natuurontwikkeling. Om ambtelijk jargon te herschrijven naar begrijpelijke gewone-mensen-taal. Om warme, zonnige foto's te maken in nieuwe, schone natuur, binnen en buiten de stad. En natuurlijk om in prettige samenwerking met de opmaak (dank, Helga, Studio Hooghalen) de deadline te halen en de kwaliteit te leveren die de opdrachtgever voor ogen had. De Engelse versie van Spin-Off is gedrukt en verspreid op een seminar in Denemarken en zal de komende maanden door heel Europa verspreid worden. De Nederlandse versie is binnenkort aan de beurt. Fantastisch. Het vergelijkbare TEN-magazine dat ik in 2006 voor de provincie Drenthe schreef, had een uiteindelijke oplage van 10.000. Nu hoop ik op meer. Benieuwd? Vraag Spin-Off aan bij de provincie Drenthe: post@drenthe.nl t.n.v. Spin-Off, B.van Os of D.Buist. reageer

17 juni 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Radio maken Klik op logo en luister live/on demand De lokale Amsterdamse radio heeft mij sinds anderhalf jaar betoverd. Amsterdam FM is de 'stem van de hoofdstad' met nieuws, actualiteiten, achtergronden sport en kunst & cultuur. Met een lokale luisteraarschare van in potentie een miljoen luisteraars, is het bereik van de zender groter dan van menig regionale omroep. Inmiddels ben ik (eind)redacteur, verslaggever, technicus en presentator. Mijn taak bij de omroep is het coördineren van de lokatie-uitzendingen in de centrale bibliotheek aan het Oosterdok. Op de vierde etage van de mooiste bieb van Nederland beschikt Amsterdam FM over een schitterende uitzendplek, inclusief vleugel en waanzinnig uitzicht over de oude stad. Momenteel maken veertig vrijwilligers hier twaalf uur live radio verdeeld over vier middagen per week. Allemaal in de openbare ruimte van de belevingsbibliotheek, zoals dat tegenwoordig heet. Voor kunst en cultuurprogramma's is Amsterdam een walhalla. Het stikt er van muziekpodia, theaters, broedplaatsen, kunstopleidingen en musea. Er is altijd wel wat te doen. Kunstenaars, artiesten, schrijvers, regisseurs, wetenschappers; ze wonen veelal in de grachtengordel en zijn altijd bereid hun verhaal met ons te delen. Aan onderwerpen en gasten is er dus nooit gebrek. Onze redacteuren komen vaak zelf ook uit de wereld van de kunsten en met hun grote netwerk is het gemakkelijk de uren over literatuur, muziek, theater, geschiedenis en hoorspel te vullen. Het is eigenlijk te zot voor woorden dat de technici, redacteuren, presentatoren en verslaggevers van Amsterdam FM allemaal vrijwilligers zijn. De zender vult met haar programma's een leegte in de lokale ether. De kwaliteit doet nauwelijks onder voor wat er in Hilversum gemaakt wordt en de omroep staat net zo midden in het leven als De Wereld Draait Door. Toch blijkt het moeilijk om een stevige, stabiele en vooral zakelijke basis te leggen onder een organisatie waar het een komen en gaan is van enthousiaste mensen, die naast hun baan ook nog eens journalist zijn. Want vrijwillig betekent bij Amsterdam FM zeker niet vrijblijvend, en één uur serieus radio maken kost tien uur voorbereiding. Het zou eigenlijk normaal moeten zijn dat de stad, de theaters, de musea, de podia en het bedrijfsleven betalen voor een zender die hen dagelijks zoveel gratis airplay en exposure geeft. Amsterdam FM brengt het nieuws, de sport en de kunsten bij de Amsterdammers thuis. Het is bizar dat dit met liefdewerk en oud papier gebeurt, in een wereld waar tienduizenden euros aan marketing en reclame betaald worden. Daarbij is Amsterdam FM een opleidingscentrum voor jonge radiojournalisten en de melkkoe van veel professionele zenders. Tenminste zolang de leeftijd van de journalisten niet boven de dertig komt. Zolang er van die gekken zijn als ik, die wekelijks uren en uren als vrijwilliger dit werk doen, lijkt er niemand echt in de omroep te willen investeren. Zo werkt het immers vaak. Het is een duivels dilemma en een vicieuze cirkel. Amsterdam FM probeert tot het uiterste te gaan om aan te tonen dat het bestaanrecht en potentie heeft, maar omdat het daardoor al bestaat, denkt iedereen dat Amsterdam FM verder geen geld nodig heeft. Waarom doe je het dan? Omdat radiomaken zo dynamisch, leuk en leerzaam is. Omdat het bevredigen van journalistieke nieuwsgierigheid, ook al is die onbezoldigd, zo'n zelfverrijkend proces is. Omdat samenwerken met talentvolle enthousiaste doorzetters zo inspirerend is. Omdat het heerlijk is te dromen dat je vak ooit eens echt je vak zal zijn. Oh ja, Amsterdam FM zoekt weer nieuwe gekken als technicus, verslaggever, redacteur of presentator. En een voorzitter die een buidel met centen binnenhaalt. Iets voor jou? reageer

15 juni 2008 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Kees Fens (1929-2008) Lees: weblog van 8 februari 2007 reageer

27 november 2007 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Do-re-id-fa Een filmfan ben ik niet. Mijn bezoekjes aan een bioscoop per jaar zijn op één hand te tellen. Ik houd van verdieping, haat verdraaide feiten en verveel me bij de meeste fictie. Dan is bioscoop meestal niet waar je wilt zijn. Deze week ben ik al vaker naar Pathé de Munt en Tuschinski geweest dan ooit. Het is namelijk idfa-week. Al jaren was een bezoek aan het Internationaal Documentaire Festival een wens. Meestal had ik er gewoon geen tijd voor. Als eindredacteur van Kunst en Cultuur bij Amsterdam FM is het een must. Ik heb twee Nederlandse documentairemakers met hun wereldpremière in de uitzending en verdiep me als nooit te voren in het genre filmdocumentaire door me onder te dompelen in een stroom aan veelal ontroerende verhalen en prachtige beelden. Tien dagen, dertien zalen en driehonderd films, waarvan honderd wereldpremìeres. Dat is grofweg het idfa. Het grootste filmfestival ter wereld is werkelijk groots in alles. Niet dat het overal en altijd uitverkocht is, wie wil kan bijna altijd nog wel een kaartje vinden. Nee, wat vooral opvalt is dat het festival zijn status als ‘Internationaal' helemaal waar maakt. Gewone bezoekers, studenten, journalisten, filmmakers en producenten; ze komen werkelijk uit alle hoeken van de wereld en zorgen voor een fantastische sfeer met veel koffie en debat. Maar het gaat natuurlijk om de films. Een documentaire bekijken in de bioscoop is van totaal andere orde dan wanneer je thuis op je bank voor de tv zit. Er is geen afleiding en je concentratie optimaal. Daardoor word je het verhaal ingezogen en de beelden graven zich diep in je netvlies. Het idfa voegt daar veel aan toe. Bij veel films zijn de filmmaker en betrokkenen aanwezig om vragen te beantwoorden. Zo verschijnt na de film FTA Len Chandler op het podium. De protestzanger die begin jaren 70 met Jane Fonda en Donald Sutherland in de anti-vietnamshow FTA speelde. Mijn persoonlijke top drie tot nu toe: Het mooiste en meest verrassend was Hear and Now van Irene Taylor Brodsky. Een ontroerend portret van haar dove ouders die op hun 65 ste een hoorimplantaat krijgen. Beide hoofdpersonen en de filmmaakster uit Canada zijn op het Idfa. Van eigen bodem komt Als We Het Zouden Weten van Peter en Petra Lataster. Zij filmden maanden op de afdeling te vroeggeboren baby's van het UMCG. Persoonlijk trof mij ook het verhaal van The Gates. Het kunstproject van Christo in Central Park. Meest vermoeiende film was het lange verhaal over hoe de op zich integere Jimmy Carter zijn boek Palestina verkoopt. Hij legt daarbij het woord ‘apartheid' in de titel tot vervelens toe uit bij alle grote tv programma's in Amerika. Het onderwerp verdwijnt in de overkill aan Carter, waardoor je eigenlijk naar een bijna twee en een half uur durende commercial kijkt. Een gemiste kans. Wat ik zeker niet ga missen is het fantastische portret van folkzanger en activist Pete Seeger. Maar ik laat me graag verrassen door andere films. Mijn top of flop competitie is overigens volstrekt arbitrair. Niet alleen omdat het maar mijn bescheiden en persoonlijke mening is, maar vooral omdat het onmogelijk is om alles van het idfa te zien. Daarbij is de boodschap van dit stukje niets meer of minder dan: gaan! reageer

13 november 2007 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Leeftijd Het afgelopen jaar heb ik me enorm ingespannen om de beoogde carriëreswitch daadwerkelijk van de grond te tillen. U hebt daar als lezer het nodige van gemerkt. Mijn stukjes in dit weblog vielen droog. Niet bij gebrek aan inspiratie, want mijn radioprogramma gaat als een tierelier en de gasten die wij aan tafel hebben zijn -daar waar het Kunst en Cultuur betreft- dezelfde als bij De Wereld Draait Door. Zo interviewde ik afgelopen week nog Liesbeth List en Ramses Shaffy. Nee, ik heb als onbezoldigd radiojournalist een dynamisch leven en een aardige voet tussen de deur gekregen in cultureel Amsterdam. Dat woord onbezoldigd daar zit de frustratie. Ik vermaak me kostelijk bij Amsterdam FM, werk hard en lever -samen met een fantastisch team- professionele kwaliteit (luister maar eens). Maar het is een lokale omroep zonder centen. Nu heb ik absoluut niets tegen vrijwilligerswerk; ik heb het naast mijn baan altijd gedaan. Het heeft echter niets te maken met de carriëreswitch die ik in gedachten had. Ik solliciteer me een ongeluk met mijn inmiddels toch wel indrukwekkende cv. Maar slechts eens in de vijfentwintig keer krijg ik de mogelijkheid om op gesprek te komen. Nu wil ik niet klagen, maar het is toch wel wat sukkelig. Waar ligt dat nu aan. Het is de vraag die mij het meest bezighoud. Het antwoord dat ik een jaar geleden al in gedachten had, blijkt telkens weer bevestigd. Het is de leeftijd. Wil je in de media of in de marketing aan het werk, dan moet je 30- zijn met waanzinnig veel ervaring. Een geslaagde collega - een vrouw van mijn leeftijd- formuleerde het kortgeleden zo: wij zijn de generatie van net na de babyboomers. Die babyboomers zitten nu op de stoel van het management en zijn ongeveer aan hun midlife crisis toe. Zij willen zich het liefst omringen met mooi en jong. Dus kom jij niet meer aan de bak, helaas. Gelukkig had ze wel een opbeurend advies: gewoon doorgaan. 'Zoals jij aan de weg timmert en zo goed als jij je werk doet, moet het dubbeltje op een gegeven moment wel de goede kant op vallen.' Dus recht ik mijn journalistieke rug en ga met onverminderde energie door. Ik houd van strohalmen. reageer

12 november 2007 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Nieuwe eieren Het nestje komt weer langzaam in model. Het broeden in mijn hoofd is weer begonnen. Beschouw dit nog niet als het eerste ei in een nieuwe serie. Daar wil ik me met alle drukke bezigheden nog niet op vastpinnen. De update van april geldt nog steeds. Ik ben razend druk met Radio Amsterdam FM; de Kunst en Cultuurprogramma's om precies te zijn. Inmiddels zijn we in november aanbeland. Voor het derde jaar op rij heb ik tijdens de Beurs Klassiek Schepen een online nieuwskrant bijgehouden; een logboek vol beursverhalen in de stijl van dit weblog. Ik heb mensen vol passie geïnterviewd en gefotografeerd. Erg leuk om te doen. Kijk op de website van de beurs en klik op de rode letters: Laatste nieuws. Daar staat genoeg leesvoer voor het komende uur. Veel plezier ermee. reageer

25 april 2007 * Ga naar het volgende of vorige verhaal. Update Sorry lezer. Sorry dat het lijkt alsof ik u in de steek laat. Twee maanden geen stukkies. En dat terwijl ik in die periode een groot aantal persconferenties, tentoonstellingen en theatershows heb bezocht. En dat terwijl ik choreografen, acteurs, organisatoren en kunstenaars heb gesproken. Sorry dat ik deze bijzondere ontmoetingen en andere wetenswaardigheden niet me u deelde. De oorzaak laat zich raden. Het is de radio. Sinds twee maanden sta ik er bijna alleen voor. Wekelijks maak ik drie uur live radio met gemiddeld acht gasten uit de Kunst en Cultuursector van Amsterdam. Dat betekent goed plannen, veel research, veel zien en veel voorbereiden. Dan ben ik ook nog adjunct geworden; een soort koepelredacteur van alle K&C uitzendingen van Amsterdam FM. Ik werk me zogezegd een slag in het rond. Ik verbeter ermee mijn interviewtechniek, mijn radiostem, mijn netwerkkwaliteiten, mijn organisatietalenten , en schrijftechniek. Maar u als lezer, komt er ondertussen maar bekaaid van af. U heeft er weinig aan dat ik urenlang met het contentmanagementsysteem van de OBA-website in de weer ben om de agenda bij te houden en een lange termijnplanning te verzinnen. Kortom: het is gewoon een beetje druk. Wilt u mij toch een beetje volgen, luister dan iedere vrijdag van 2 tot 5 naar www.amsterdamfm.nl. Of luister de uitzending in het archief terug. De beste plek om mij te ontmoeten is de foyer van de Openbare Bibiotheek Amsterdam, op diezelfde vrijdagmiddagen. reageer

Ga terug naar boven en lees meer stukjes in het archief. Reageren kan in het gastenboek.